Učesnice: Marija Karaklajić, Tatjana Rosić i Zorana Simić
Uređuje i vodi: Marjan Čakarević
Vreme i mesto: 11. decembar, 18h – Evropska kuća
U razgovorima posvećenim tematizovanju nasilja u savremenoj književnosti govoriće se o umetničkim strategijama prikazivanja nasilja, o statusu ove teme u politici nagrađivanja autorki i autora, i o dilemi koliko književnost i umetnost u celini mogu doprineti osvešćivanju ovog problema.
U dramama Marije Karaklajić nasilje, ponekad otvoreno, a nekad prikriveno, jedan je od osnovnih gradivnih elemenata. Bilo da je reč o rodno zasnovanom, klasno-političkom ili metafizičkom, koje sile istorijskog kretanja sprovode nad pojedincima, po pravilu ženama, junakinje i junaci njenih drama oslikavaju teskobu i anksioznost savremenog sveta, svedočeći, kako je rečeno u saopštenju žirija za nagradu Biljana Jovanović, da nam se dešava njegov kraj, već „kraj ljudskih bića“.
Polazeći od tog kraja, razgovor će se vratiti na put koji je do njega doveo. Sa književnim kritičarkama i istoričarkama Tatjanom Rosić i Zoranom Simić biće reči o tretiranju rodno zasnovanog nasilja u kanonskim delima naše književnosti, počev od Njegoš, preko Bore Stankovića i Andrića, pa sve do Dragoslava Mihailovića i naših savremenih spisateljica i pisaca. Istovremeno, govoriće se o dubljim mehanizmima po kojima ovi procesi funkcionišu, preko politika kanonizacije i vrednovanja, nametanja društveno-politički poželjnih tema i složenog spektra institucionalnih strategija koje oblikuju našu čitalačku i estetsku svest u vezi sa ovom i srodnim temama.
Više o serijalu “Knjige u SREDištU”
Biografije:
Marija Karaklajić (1978) diplomirala je dramaturgiju na Fakultetu dramskih umetnosti u Beogradu 2002. godine. Kao stipendistkinja DAAD-a, završila je 2007. dvogodišnje master studije dramaturgije na Univerzitetu „Johan Volfgang Gete“ u Frankfurtu, kod Hans-Tisa Lemana. Od 2001. godine radi kao slobodna dramaturškinja u Srbiji, Nemačkoj, Austriji, Švajcarskoj, Holandiji, Sloveniji i Hrvatskoj. Sarađivala je s brojnim institucionalnim pozorištima i festivalima među kojima su: Narodno pozorište u Beogradu, Atelje 212, Bitef teatar, Rezidencteatar Minhen, Nacionalteatar Manhajm, Štatsšaušpil Drezden, Dizeldorfer šaušpilhaus, Šaušpilhaus Grac, Lucerner teatar, Het vem teatar, Slovensko narodno gledališče Maribor, Salcburger festšpile, Festival beluar bolverk internacional, Dubrovačke ljetne igre. Njene drame izvođene su u Srbiji, Nemačkoj i Švajcarskoj. Prevedene su na nemački, engleski, poljski, italijanski, rumunski i makedonski jezik i objavljene u domaćim i stranim časopisima i antologijama drama. Dobitnica je nagrade za dramsko stvaralaštvo „Borislav Mihajlović Mihiz“ (2007) i nagrade „Biljana Jovanović“ za knjigu drama Lice od stakla (2022).
Zorana Simić (1992) osnovne (2015) i master studije (2016) završila je na Katedri za opštu književnost i teoriju književnosti Filološkog fakulteta, gde je 2024. godine i doktorirala, odbranivši
disertaciju Urednice ženske/feminističke periodike u Kraljevini SHS/Jugoslaviji: biografski, književnoistorijski i tipološki aspekt. Takođe, završila je i master studije politikologije, modul „Studije roda“, na Fakultetu političkih nauka. Od maja 2021. godine zaposlena je kao istraživačica-saradnica u Institutu za književnost i umetnost, na odeljenju „Periodika u istoriji srpske književnosti i kulture“. Bavi se srpskom i jugoslovenskom književnošću, periodikom i kulturom 20. veka, savremenim (književnim) teorijama i istorijom feminizma. Objavljuje književnokritičke i esejističke priloge u štampi i na veb-portalima. Živi u Beogradu.